CECHY MAKROSKOPOWE
 Gleba owocnika
|
Owocniki bulwiaste, często guzowate, o średnicy 3-10 (20) cm, za młodu białe, potem żółtawe, szarobrązowe, brązowe, owocniki najczęściej plamiste o niejednorodnej barwie na powierzchni. Perydium gładkie, często spękane, o grubości 1-3 mm. Gleba na przekroju, u młodych owocników biała, potem jasnoróżowa, aż do różowobrązowawej, marmurkowata za sprawą białych, kremowych lub żółtawych, nieregularnie rozmieszczonych żyłek. Konsystencja owocnika zwarta, sprężysta – za młodu owocniki bardzo twarde. Smak i zapach intensywne, przyjemne.
|
CECHY MIKROSKOPOWE
 Zarodniki w workach
|
Perydium 150-250 μm. Zewnętrzna warstwa zbudowana z septowanych strzępek 5-10 μm. Strzępki często wybarwione na kolor żółty, żółtobrązowy, na powierzchni tworzą czasem niewielkie pseudodermatocystydy. Głębsza warstwa perydium pseudoparenchymatyczna, zbudowana z owalnych komórek 10-20 μm. Worki wydłużone, maczugowate, czasem cylindryczne na trzonkach o zróżnicowanej długości. Średnia wielkość worków 100-180 x 20-90 μm. Worki zawsze 8-zarodnikowe. Zarodniki kuliste o średniej wielkości 15-23 μm. Zarodniki wyraźnie urzeźbione, pokryte grubymi, tępymi kolcami o średniej wielkości 4-7 μm. Kolce czasem nierówne, wygięte – wtedy najczęściej zaledwie 2-4 μm. Zarodniki za młodu hialinowe, potem bladożółtawe.
 |
 |
 |
Przekrój perydium |
Powierzchnia perydium |
Strzępki perydium |
|
SIEDLISKO
|
Choiromyces meandriformis rośnie w lasach liściastych lub mieszanych. Najczęstszym partnerem mikoryzowym jest Fagus sylvatica oraz Carpinus betulus. Według starszych źródeł gatunek ten preferuje gleby o dużej zawartości węglanu wapnia. Owocniki wyrastają płytko, do 2-4 cm pod powierzchnią gleby - bardzo często semihypogeicznie, znaczną częścią owocnika wystając nad powierzchnię. Dojrzałe owocniki można znaleźć od lipca do listopada. |
WYSTĘPOWANIE
|
Choiromyces meandriformis to gatunek znany w Polsce z wielu stanowisk zarówno historycznych jak i współczesnych. W Europie często znajdowany. Podawany z większości krajów na całym kontynencie.
Beskid Mały – DF 96, Koziniec k. Wadowic, Sierpień 2012
|
UWAGI
 Zarodniki w worku
|
Choiromyces meandriformis jest przez szereg autorów uznawany za gatunek wapieniolubny. Tezę tę w pewnym stopniu weryfikują znaleziska z ostatnich kilkunastu lat. C. meandriformis został zlokalizowany na wielu stanowiskach o glebach nie zawierających związków wapnia i charakteryzujących się neutralnym lub lekko kwaśnym pH. Zdecydowana większość tych lokalizacji pochodzi z liściastych lub mieszanych lasów gór i pogórza, aż do wysokości 1100 m n.p.m. Można więc przypuszczać, że gatunek ten cechuje się większą tolerancją warunków glebowych, jest natomiast grzybem charakterystycznym dla górskich i podgórskich grądów i buczyn.
Choiromyces meandriformis jest grzybem jadalnym, uznawanym za bardzo smaczny. W Polsce często określany mianem białej trufli - z truflami bywa zresztą najczęściej mylony. Polska nazwa tego gatunku to piestrak jadalny. |
